Forum rodu Targaryen

Okuni

Okuni przysłuchiwała się Ich rozmowie bez większego zainteresowania. Ponownie poprawiła koszule, by zwisała z niej luźno i zakrywała kształty ciała.

Archon

Może któreś z Was będzie miało czas i chęć pomóc mi w remoncie? -Zapytał niepewnie będąc przekonany że to zbyt nudne by sobie tym zawracać głowę, jednak chciał nawiązać wspólny temat- mógłbym prosić służbę by mnie wyręczyła lecz wolę zrobić to o własnych siłach, a pomoc w nim, bądź świeże pomysły w aranżacji mojej komnaty była by mile widziana.- uśmiechnął się i spojrzał po Nich po czym skierował później wzrok na dachówki przekonany że miał racje głupoty tej propozycji.

Draugur

Cóż chętnie ci pomogę Powiedział z uśmiechem

Okuni

Pomogłabym Wuju-powiedziała cicho i spojrzała na Niego- Ale tylko coś lżejszego...-położyła dłoń na swoim brzuchu, ale prawie od razu ją z tamtąd zabrała.

Archon

Uśmiechnął się do Nich wesoło, nie sądził że się zgodzą- jeśli będziecie ładnie pomagać to nie będziecie dużo dźwigać, w końcu najbardziej mi zależy na jakiś pomysłach co do wystroju komnaty, przenosić rzeczy mogę nawet sam.

Okuni

Wstała i przeciągneła się z rozkoszą- To do roboty- powiedziała wesoło.

Liv

Nagle dało się słyszeć ciche kroki wchodzące z karczmy na dach. Po chwili pojawiła się tam Liv. Miała na sobie ciemnozielone spodnie, czarną koszulę i wysokie skórzane buty, a jej długie włosy, zwykle opadające luźno na ramiona, były związane. Wyglądało to jakby wróciła właśnie z jazdy konnej. Widząc tak liczną grupę rodziny, co ostatnimi czasy rzadko się zdarzało uśmiechnęła się promiennie. - Witajcie. Mam nadzieję, iż nie przeszkodziłam w rozmowie - rzekła po czym usiadła na dachu rozglądając się po okolicy.

Okuni

Spojrzała na Liv z uśmiechem- Witaj- powiedziała- Pomożesz nam pomóc Archonowi?-zapytała

Liv

- Z przyjemnością - odrzekła od razu a po chwili zastanowienia zapytała: - W czym?

Okuni

Ma remont w swoim pokoju-wyjaśniła i ponownie poprawiła koszule, by wisiała na niej troche luźniej.

Archon

Gdy odnowimy moją komnatę wspólnymi siłami, nawet gdy będę się budził będę pamiętał o rodzinie- uśmiechnął się promiennie- więc chodźmy do mojej komnaty i opuśćmy ten dach bo jest tu zdecydowanie zbyt jasno. - ubranie w którym był zdecydowanie nie pasowało do ciepłej pogody, jednak na zimne dni też nie, jedynie w jesień i wiosnę mógł czuć się w nim dobrze. Zeskoczył z dachu i czekał na resztę rodziny.

Draugur

Zeskoczył chwile po nim i poprawił płaszcz na sobie

Okuni

Zrezygnowała ze skakania z dachu i przeszła przez okno do środka karczmy, a potem schodami na dół. Wyszła głównymi drzwiami i po chwili znalazła się obok Draugura i Archona.

Liv

Zeskoczyła zaraz za Draugurem i powiedziała wesoło: - No to do dzieła.