Forum rodu Targaryen

Pavegio

*Młody mężczyzna wyglądający na nieco ponad 20 lat zbliżył się do bramy przy kamiennym tarasie. Zapukał i po dłuższej chwili czekania na odpowiedź nałożył ciemny kaptur na głowę, aby w ten sposób uchronić się przed rosnącym stale w sile wiatrem.*

Okuni

Do bramy podbiegła drobna elfka. Szybko otworzyła ją i z promiennym uśmiechem spojrzała na przybysza Witam. W czym możemy pomóc?

Liv

*Stanęła tuż za Hayą, również uśmiechając się szeroko. Pomyślała, iż ostatnio dużo przybyszów zjawia się w zamku.*

Pavegio

*Mężczyzna ucieszył się, że ktoś go usłyszał i z uśmiechem zwrócił się do przybyłych mu na spotkanie kobiet.* -Witam. Ma godność to Pavegio. Jeśli to Wy zwiecie się rodem Targaryen to dobrze trafiłem. Usłyszałem o Was od pewnej piratki, którą spotkałem w karczmie w stolicy Gondoru... Po długim błąkaniu się po świecie poczołem teraz wyruszyć na poszukiwanie swoich korzeni... i przypadkiem, albo i nie los mnie tu przywiódł do Was.

Liv

*Dziewczyna słuchała mężczyzny z uwagą mrużąc lekko oczy. Otworzyła szerzej drzwi i gestem ręki zaprosiła go do środka.* Wejdź, nie będziemy stali na tym mrozie *powiedziała cały czas uśmiechając się, a z jej ust wydobyły się obłoczki pary.*

Pavegio

*Mężczyzna skinął głową i udał się za dziewczyną do środka i dalej podążał za nią, a właściwie przy niej. Sprawiał wrażenie bardzo zaciekawionego i rozglądał się idąc dookoła siebie*

Liv

*Liv zaprowadziła gościa do małych zamkowych drzwi. Gdy je otworzyła, ukazał się przed nimi niewielki korytarz. Na ścianach wyłożonych jasnobeżowym kamieniem wisiały małe lampki dające miłe, pomarańczowe światło. Dziewczyna otworzyła drugie drzwi wchodząc do półokrągłej sali, pod której ścianami stały fotele. Na wprost drzwi znajdowało się okno przysłonięte bordową zasłoną, po prawej zaś stronie stały jakieś szafki. Liv podeszła do jednej z półek i zwróciła się do mężczyzny oraz Hayi.* Macie może na coś ochotę? *zaczęła po kolei podnosić butelki różnych trunków i oglądać etykiety.*

Pavegio

*Mężczyzna podczas krótkiej drogi jaką przebyli do pokoju zwrócił uwagę na bardzo miłą atmosferę, jaką dostarczały zestawienia ciepłych barw widoczne na ścianach i dawane przez światło. Sprawiło to, że silny i mroźny wiatr wiejący na zewnątrz szybko odszedł w zapomnienie.* -Ja dziękuję. *odrzekł z uśmiechem*

Liv

Jesteś pewien? *zapytała śmiejąc się cicho. Ona jednak wyciągnęła kieliszek i nalała sobie trochę białego wina.*

Pavegio

*Zamyślił się z uśmiechem* -No dobrze... może jednak się skuszę. *Dokończył nie kryjąc uśmiechu*

Liv

Białe? *spytała rzucając w jego stronę butelkę z owym trunkiem. Ponownie zajrzała do szafki szukając innych godnych spróbowania.*

Pavegio

*Mężczyzna złapał lecącą w jego kierunku butelkę i spróbował trunku. Zaskoczył go niezwykły smak.* -Myślę, że sam Isengard by się tym nie powstydził.

Liv

Cieszę się *powiedziała wesoło i z dwoma kieliszkami w dłoniach usiadła w jednym z foteli podając mężczyźnie jeden z kielichów.*

Okuni

Gdy Liv odeszła od szafki, podeszła do niej i zaczęła w niej szperać. Wyciągnęła butelkę czerwonego wina i z uśmiechem otworzyła ją. Usiadła na drugim fotelu i spojrzała na gościa. Więc? Proszę, opowiedz nam więcej o sobie....wybacz, jeśli jestem trochę zbyt bezpośrednia.

Pavegio

*Mężczyzna odwrócił się do kobiety siedzącej na fotelu.* -No dobrze... Zatem.... Urodziłem się w jednej z wiosek przy Minas Tirith. W wieku dwóch lat na wskutek pożaru spowodowanego przez orków ostatni raz widziałem rodziców. Niestety nie pamiętam ich i nie wiem co się z nimi stało. Udało mi się przeżyć i przygarnęła mnie żona ówczesnego generała armii Gondoru. Jako dziecko zacząłem szybko szkolić się w fechtunku, a gdy byłem starszy, towarzyszyłem przybranemu ojca w jego krótszych wyprawach. Jednak gdy dożyłem czternastego roku, generał zginął w walce pod Osgiliath. Rok po osiągnięciu pełnoletności straciłem także przybraną matkę, którą uśmierciła choroba. Zostałem ponownie sam, ale był to okres gdy zakończyłem już szkolenie w Białej Akademii w Minas Tirith i miałem do wyboru kolejne drogi... Zdecydowałem się na podróż na północ. Przez dwa lata poszukiwałem tam swojego przeznaczenia, po czym z pustymi rękami dwa miesiące temu powróciłem do stolicy Gondoru. Miesiąc temu wyruszyłem do Ithilien i dołączyłem do tamtejszych Strażników. Jednak wciąż czegoś mi brakowało... Brakowało mi rodziny... i tak do Was trafiłem...